Liga Mielecka

Zacznijmy od zawodników, którzy po odejściu ze Stali zaznali po raz pierwszy lub ponownie smak polskiej Ekstraklasy, a było ich 11. Pierwszym z nich będzie zawodnik, którego wspominam z rozrzewnieniem, a mianowicie Aleksandar Kolev. Dobrze radził sobie najpierw w barwach Sandecji (sezon 17/18 32m 7g 3a), a następnie podobnie jak Janota i Sulewski reprezentował barwy Arki z którą zdobył Superpuchar Polski (w meczu zagrali Kolev i Janota, a Sulewski cały mecz spędził na ławce rezerwowych). Obecnie reprezentuje Raków Częstochowa. Oprócz wspomnianej trójki Arkę w Ekstraklasie reprezentuje Banaszewski (sezon 18/19w 8m), który podobnie jak Sulewski (sezon 18/19j 2m)  nie sprawdził się i nie zanosi się aby licznik występów w Ekstraklasie szybko wzrósł, ponieważ został przesunięty do rezerw. Ważne role w swoich zespołach odgrywają Majecki (Legia – m.in. 8 występów w kwalifikacjach do LE), Kuświk (Wisła Płock), Drzazga (Wisła Kraków) oraz Cholewiak (Śląsk Wrocław).  Z kolei Jakub Arak w barwach Lechii (sezon 18/19 24m 1g 3a) zdobył Puchar Polski jednak nie zagrał w finale przez kontuzje, którą nadal leczy. W Koronie Kielce swoje pierwsze mecze rozegrali już Marek Kozioł i Mateusz Spychała, zaś Denis Gojko wciąż czeka na pierwszy mecz w tym sezonie.

Podobnie jak w Arce w niższych ligach w jednym zespole, również spotykali lub spotykają się byli „Stalowcy”. W barwach Stomilu obecnie występują Waldemar i Mateusz Gancarczyk oraz Szymon Sobczak, którzy dają się we znaki Stali. W Motorze Lublin też mamy „swoje trio”: Strączek, Grodzicki i Swędrowski. W Bytovii występują z kolei Przemysław Lech oraz Adrian Liberacki. Ciekawostka Adrian Liberacki po odejściu ze Stali dostał angaż w Ruchu Chorzów, gdzie rozegrał 1 mecz i był to mecz przeciwko Stali Mielec, na szczęście dla nas zwycięski. Spora grupa zawodników polubiła chyba Podkarpacie. Stal Rzeszów reprezentują Sadzawicki oraz Piotr Głowacki. Koszulkę derbowego rywala Stali Rzeszów przywdziewają Sebastian Zalepa, który w Resovii spotkał się z Arkadiuszem Górką oraz Kamil Radulj, który występował także z innym byłym „Stalowcem”  Michałem Bierzało w Siarce Tarnobrzeg. Rafał Strączek oraz Dorian Buczek występowali razem w barwach Wólczanki Wólka Pełkińska.

Jako, że spora grupa zawodników po opuszczeniu Stali grała bądź nadal gra w lidze polskiej to też spotykali się oni po przeciwnej stronie boiska. Najciekawszym przepadkiem jest chyba mecz Resovia – Pogoń Siedlce 1:3 z sezonu 18/19. W barwach Resovii zagrali wtedy wspomniani Zalepa oraz Górka zaś Pogoń Siedlce reprezentował Piotr Marciniec oraz obecny zawodnik Stali Paluchowski. Wszystkie bramki dla Pogoni zdobyli zawodnicy związani ze Stalą Mielec Marciniec, Paluchowski oraz ten który najmniej się z tego powodu cieszy Górka.

Niektórzy zawodnicy, szczególnie zagraniczni, często wybierali wyjazd z Polski, ale były to raczej niszowe, albo wręcz egzotyczne kierunki. Do tych którzy na pewno zyskali sportowo zaliczyć można Vasila Panayotov, Momchila Tsvetanov oraz Zige Skoflek. Pierwszy z nich w barwach Stali prezentował się bardzo dobrze, a następnie w lidze bułgarskiej w barwach Levskiego Sofia wystąpił m.in. w 4 meczach kwalifikacji do LE (wystąpił m.in. przeciwko obecnym zawodnikom Pogoni Dante Stipicy i Zvanomirowi Kozulj, którzy występowali wtedy w barwach Hajduka Split). Jego drużyna doszła również do finału Pucharu Bułgarii jednak Vasil cały mecz (przegrany) przesiedział na ławce rezerwowych (grał we wcześniejszych rundach). Obecnie występuje w Cherno More, gdzie pełni nawet rolę kapitana. Pozostała dwójka tak naprawdę nie dostała szansy w Mielcu, jednak później odgrywali ważne rolę w swoich zespołach. Tsvetanov podobnie jak Panayotov wrócił do Bułgarii i reprezentował najpierw barwy Slavii Sofia, wystąpił m.in. w 4 meczach kwalifikacji do LE (1 bramka) oraz przegrał w Superpucharze Bułgarii (w finale grał m.in. przeciwko Świerczokowi). Następnie w barwach Lokomotivu Plovdiv zdobył Puchar Bułgarii (w finale grał m.in. przeciwko Danielowi Kajzerowi obecnemu bramkarzowi Śląska Wrocław) oraz ponownie przegrał w Superpucharze Bułgarii (tym razem w finale grał m.in. przeciwko Jackowi Góralskiemu). Wystąpił również w 4 meczach kwalifikacji do LE. Ostatnim ze wspomnianej i chyba najciekawszym przypadkiem jest Ziga Skoflek, który w barwach NK Rudar Velenje (najwyższa liga Słowenia) zdobył 12 bramek i na początku obecnego sezonu odszedł do FK Orenburg (najwyższa liga rosyjska) gdzie zdążył już zagrać m.in. przeciwko Krychowiakowi. Z egzotycznych kierunków na pewno można wyróżnić Arabię Saudyjską (Janota); Oman (Djermanovic (gra w jednym zespole m.in. z byłym zawodnikiem Śląska Rokiem Elsnerem)) czy Malezję (Bernhardt), zaś z niszowych Estonię (Djermanovic) czy Kosowo (Granchov).

Tabela